MAJURE
'A gente d' 'a Costa
- cierta gente d' 'a Costa,
ma vì' che fetiente! - diceva:
Majure! Tu siéntete 'a messa
e po' fuje.
I' rispunneve: no, no,
nun è overo.
Tu viene e te 'ncante.
Te 'ncanta 'sto mare
ca cònnola 'e varche
int' 'o puorto
- llà, sott' 'o castiello affatato -
e allisce 'sti prete
'e marina
addò pare ca dòrmene,
ma pigliano 'a luce d' 'o sole,
ddoje belle guaglione
ca cercano ammore.
Tu viene e te 'ncanta
chist'addore 'e limone
ca se spanne pe' ll'aria:
so' 'e limone 'e Majure
- d' 'a Bbazzìa,
d' 'o Castiello, 'e san Vito -,
'e cchiù belle d' 'o munno,
'e cchiù ffine.
E si 'a sera te miette
a sentì' 'a voce d' 'o mare,
tu te scuorde d' 'e guaie.
Te stienne int' 'a rena
e t'adduorme,
'ntramente ca 'a luna
'a 'ncopp' 'a Vvucàta s'affaccia
e te molla nu vaso.
Sigismondo Nastri*
*Sigismondo Nastri, giornalista, scrittore e professore, innamorato della Costiera Amalfitana ed attivo partecipante della vita culturale della Divina.